سرمایه انسانی در تسخیر مدیران سنتی
مصطفی عنادی - کارشناس امور بین‌الملل و سرمایه انسانی
|
به نظر می‌رسد رویکردها و اظهارنظرهای بابک زنجانی بیش از آنکه معطوف به اقتصاد باشد، دنبال نمایش قدرت و بازی سیاسی است. آنان که وی را به عرصه عمومی بازگرداندند، ظاهرا نتوانسته‌اند آموزش‌های لازم را به او بدهند که چگونه حرف بزند و چه رفتاری داشته باشد.
اقتصاد ایران در چهار دهه گذشته، همواره با محدودیت‌های آشکار و پنهان ناشی از فشارهای خارجی، تحریم‌های اقتصادی و انزوای مالی بین‌المللی مواجه بوده است.
رئیس پیشین اتاق بازرگانی نوشت: تاریخ پر از روایت‌هایی است که نشان می‌دهد جوامع چگونه در مواجهه با بحران‌ها و جنگ‌ها به بقای خود ادامه داده‌اند. یکی از این دوره‌ها، جنگ جهانی دوم است که بسیاری از کشورها با کمبود مواد غذایی و منابع مواجه شدند.
یکی از دلایل اصلی کاهش اهمیت اشتغال برای توضیح دهندگی فقر، این است که در دهه ۹۰ عمده مشاغل ایجاد شده، خود اشتغالی با ماهیت کارکنان مستقل بوده است، به عبارت دیگر، مشاغلی کم کیفیت و با درآمد ناپایدار.
صندوق بین‌المللی پول در جدیدترین گزارش خود با وجود روی کار آمدن دونالد ترامپ در آمریکا، پیش‌بینی خود از رشد اقتصادی ایران در سال ۲۰۲۵ را بدون تغییر در سطح ۳.۱ درصد نگه داشت.
یک کارشناس اقتصادی معتقد است اگر کیفیت تصمیم‌گیران و مسئولان کشور بیشتر بود، حتی اگر سیاست فشار حداکثری هم دوباره اعمال می‌شد، اقتصاد ایران می‌توانست رشد ۴ تا ۵ درصدی داشته باشد.
یک کارشناس اقتصادی گفت: استفاده از رمز ارز در واقع حداکثر کاری است که می‌توان برای دور زدن تحریم‌ها استفاده کرد اما مشکل اقتصاد ایران را حل نمی‌کند.
آلودگی هوا دیگر فقط یک معضل زیست‌محیطی نیست؛ این قاتل خاموش سالانه میلیاردها دلار به اقتصاد ایران خسارت می‌زند. آیا راهکاری برای فرار از این بحران وجود دارد؟
رییس اتاق مشترک بازرگانی ایران و چین معتقد است که سیاست خصوصی‌سازی که در دو دهه گذشته در کشور اجرا شده، اقتصاد را از چاله شرکتهای دولتی به چاه عمیق خصولتی‌ها انداخت. تا زمانی که شرکتها دولتی بودند، مجلس می‌توانست نسبت به تخلفات آنها مداخله کند ولی با واگذاری آنها، دیگر پاسخگویی وجود ندارد. از نظر او بهترین کار بازگشت از مسیر تاکنونی است.